“Hier groeit iets moois”

Vlak voor de kerst, op een druilerige zaterdagmorgen in december verzamelden de eerste enthousiaste bewoners van de omliggende panden zich om de handen uit de mouwen te steken. Dorre takken gesnoeid, stronken werden ontworteld, oude tegels verwijderd. De verborgen tuin, een initiatief van City Spice en de Stichting Mooi, Staedion en de bewoners rond het terrein, is van start gegaan.

De verborgen tuin is een driehoekige ruimte achter het gebouwcomplex in de Loenensestraat. “We zijn nu met zo’n 15 tot 20 enthousiaste bewoners die er iets moois van willen maken.” zegt bewoner Onno Boensma. “Het is een geweldig initiatief om van dit vergeten stukje grond een mooie multifunctionele ruimte te maken.” Onder meer Peter Janse, Jan Buitenhuis, Cynthia Gijzen, en diverse kinderen graven, snoeien en knippen er op los. De hele buurt lijkt een steentje bij te dragen Suzan Koningverander die er niet bij kon zijn, zorgde wel voor lekkere roti voor de harde werkers.

“Er is weinig budget, dus moeten we veel zelf doen,”zegt Boensma. Een duwtje in de rug komt van Linda van Overbeek, een van de 70 winnaars van de Staedion prijsvraag ‘Mijn Thuis,’ in december die het verborgen tuinproject met een geldbedrag mag helpen realiseren.

Vorig jaar organiseerde de Stichting Mooi een bewoners workshop om de Verborgen Tuin vorm te geven. Het door de bewoners gemaakte ontwerp van de nieuwe tuin is speels en biedt ruimte aan veel soorten activiteiten. Straks zijn er speeltoestellen voor de kinderen, bankjes en tuinen van verschillende grootte om heerlijk ont- en inspannend bezig te zijn in de verborgen tuin.

De tuin blijft overigens wel verborgen. Het is niet de bedoeling dat hier hangjongeren voor overlast gaan zorgen. Achter de bebouwing en een afgesloten hek kunnen de bewoners zelf de toegang tot de tuin beheren.

Op 30 januari is er een nieuwe klusdag bij de Verborgen Tuin bij de Loenensestraat. U kunt zich inschrijven om deel te nemen en om bijvoorbeeld een moestuintje te krijgen. Klik hier voor meer informatie.

Tekst: Ronald van Bochove
Foto’s: Frits van Alphen

« van 10 »